Martijn's homepage
Petra's e-mail (3)
last updated: 27.12.1999. | ||
This is the third e-mail of Petra |
||
Petra is travelling with her boyfriend Ad for a year. She keeps in contact by sending e-mails home. On this page you can find her stories. | ||
Hallo allemaal, Hier weer even een berichtje van mij uit Azie. Na twee maanden in de Filippijnen te hebben doorgebracht, zijn we weer teruggevlogen naar Thailand waar we een paar weekjes vakantie gevierd hebben met een vriend uit Nederland. Aanvankelijk wilden we nog helemaal niet weeg uit de Filipijnen, maar toen we weer terug waren in Thailand wisten we weer hoe leuk het hier was. Dit keer het Zuiden van Thailand bezocht, wat toch weer heel anders is dan het Noorden. Andere gerechten (maar net zo lekker), ander dialect, andere religie (veel Moslims), ander landschap, etc. Op dit moment zitten we in Maleisie, in Kota Bahru. We zijn van plan om langs de oostkust richting Singaopose te gaan en dan vanuit Zuid Maleisie over te vliegen (er gaan geen boten) naar de Borneozijde van Maleisie: Sabah en Sarawak. Daarna door naar Indonesie en dan verder naar Australie. Het ziet er naar uit dat we langer wegblijven dan het geplande jaar. We willen namelijk niet overal keihard doorheen racen, maar toch nog redelijk wat zien. Ik zal nog even iets vertellen over de Filippijnen. Een land dat oorspronkelijk
niet op ons "reisplan" stond, maar we hadden eigenlijk toch al nooit een
vast plan. In elk geval bleken de Filipijnen errug leuk te zijn. Eerst
naar het Noorden, waar de de vulkaan Pinatuba beklommen hebben. Toen door
naar de Central Cordillera, een bergketen, nog iets noordelijker. Daar
oa. naar Banaue geweest dat bekend staat om zijn indrukwekkende bouwwerken
van rijstterrassen. En terecht, echt adembenemend mooi. Vandaaruit naar
Manila (helaas) om ons visum te verlengen. We kregen een lift van een
heel aardige kerel die ons uitnodigde in zijn chique buitenhuis. Dat hebben
we gedaan, en we hebben er geen spijt van. Drie dagen lang volkomen in
de watten gelegd. Toen maar weer verder gegaan, want nu wilden we ZELF
wel weer wat ondernemen (niet alleen maar rondgereden worden en op je
wenken bediend worden). Door naar de eilanden groep van Palawan. Daar
gedoken en veel gesnorkeld,. Het indrukwekkendste dat we gezien hebben
waren grote zeeschildpadden en een echte mantarog. Als ik er nu nog aan
denk, word ik weer helemaal enthousiast. Op Palawan hebben we een maand
doorgebracht , en zijn we geeindigd in een soort Hotel op Stelten in het
Zuiden van het eiland, ergens midden in de jungle. Het Guesthouse werd
gerund door een Franse anthropoloog, architect en alcoholist die sprekend
op Salvador Dali leek. Hij had een Franse chefkok in dienst die elke dag
met de meest primitieve middelen de meest exclusieve maaltijden (haute
cuisine) op tafel zette. Je kunt je misschien voorstellen dat we vetgemest
en met pijn in ons hart weer wegmoesten na een wwek of twee. De Filippijnen
hebben diepe indruk op ons gemaakt. Het is een Katholiek land (de Spanjaarden
hebben hier 400 jaar gezeten en het Katholicisme er goed "ingeramd"),
en overal zie je dan ook kerken (van die lelijke moderne eenheidsgebouwen).
Maar behalve het geloof in de Paus, geloven ze ook in allerlei geesten
en duistere krachten. Zo bleken we bijvoorbeeld eens een Wok Wok in onze
kamer te hebben, een beest of ding met rode oogjes dat het bloed uit je
lichaam zuigt. Gelukkig had hij blijkbaar geen zin om ons onder handen
te nemen want wij hebben 'm nooit gezien. De Filippijnen zijn ook echt
gek op buitenlanders, dus overal zwaai je je armen uit je lijf, moet je
allerlei vragen beantwoorden en blijf je vriendelijk teruglachen. je voelt
je hier heeeel erg welkom. Ook weet ik wat meer van de geschiedenis nu,
hoewel ze zelf niets weten van de geschiedenis van hun land van voor de
Spanjaarden, dat is een groot zwart gat. En ik weet nu het hele verhaal
omtrent de Marcossen. Ik wist voorheen alleen dat Ferdinand Marcos een
dictator was en dat zijn vrouw Imelda duizend paar schoenen had. Nu weet
ik dat dat niet het enige was. (Wisten jullie dat Marcos ooit iemand heeft
vermoord, door ook voor is veroordeeld, en dat dat feit alleen maar in
zijn voordeel heeft gewerkt? Het is in de Fil. blijkbaar een teken van
Machismo om iemand te vermoorden..... Laat je hier door niet afschrikken,
ik heb er zelf niets van gemerkt, integendeel). Het eten is er helaas
niet zo goed als in Thailand of Maleisie, en heb ik zelfs een keer in
McDonalds gegeten (ik schaam me gewoon terwijl ik dit intyp). O ja, de
Filipino's kunnne absoluut niet tegen drank en ze zijn gek op vissekoppen.
Ze snappen gewoon niet dat wij van de harig alleen het lijfje eten en
de kop weggooien... Kortom: we hebben het er erg leuk gehad. Volgende
keer meer! Veel liefs, Petra |
||
(c) Martijn Moser, Amsterdam 1997-2001
updated: februari
18, 2001.